Mijn visie

Behoeftes staan centraal

Wij voeden onze kinderen op volgens unconditional parenting. Ook wel onvoorwaardelijk ouderschap. Kort gezegd betekent dit dat wij niet straffen of belonen, manipuleren of schuldig laten voelen, maar juist onze kinderen het gevoel geven er altijd te mogen zijn, met al hun gevoelens en gedachten, zonder eerst aan onze voorwaarden te moeten voldoen.

Net zoals bij mijn eigen kinderen focus ik me in de opvang op de behoeften en gevoelens van de baby’s en kinderen. Bij mij mogen kinderen zichzelf zijn en worden ze in hun waarde gelaten en met respect behandeld. Iedereen is uniek en dat is prachtig! Volgens mijn normen en waarden wordt er niet gestraft of beloond, maar uitgelegd waarom bepaalde dingen wel of niet wenselijk zijn. Op deze manier wordt de intrinsieke motivatie volgens Alfie Kohn zoveel mogelijk in stand gehouden en vertonen kinderen geen sociaal wenselijk gedrag. Wanneer een kind lastig gedrag vertoont, zijn we vaak geneigd te reageren op dat gedrag. Het kind schreeuwt, dus proberen we het schreeuwen te stoppen. Het kind maakt iets kapot, dus geven we een straf of consequentie. Onvoorwaardelijk ouderschap gaat niet uit van het gedrag, maar van de behoefte achter het gedrag. Gedrag kun je zien als het oppervlakkige laagje aan de buitenkant: dat wat je ziet. Vaak is dat een uiting van een andere emotie of behoefte die daar onder zit. Dat is soms moeilijker te zien, maar wel waar het ‘echte’ werk plaatsvindt, namelijk binnenin het kind. Onvoorwaardelijk ouderschap gaat uit van grote betrokkenheid bij elkaar. Elk mens heeft de behoefte om gezien, gehoord, geaccepteerd en gerespecteerd te worden en hier speel ik graag op in. Sociaal wenselijk gedrag wordt niet afgedwongen, maar door middel van voorleven zal ik beleefdheidsvormen en sociaal gedrag stimuleren.

Ik vind het belangrijk dat kinderen zich veilig voelen bij mij, omdat dit een voorwaarde is voor ze om zich optimaal te ontwikkelen. Zo laat ik kinderen bijvoorbeeld niet huilen, ook niet om in te slapen. Kinderen worden hier altijd gehoord. Zoals Riksen- Walraven stelt, is het voor een kind belangrijk te worden opgevangen in een voor het kind vertrouwde en bekende omgeving. Kinderen mogen al hun emoties tonen, zoals blijheid, boosheid en verdriet. Kinderen worden volledig geaccepteerd in hoe zij zelf zijn.

Ik kan met in veel aspecten van de zienswijze van Maria Montessori en Emmi Pikler vinden en ik laat mij graag inspireren door hun werkwijze.

Binnen de visie van Maria Montessori is het kind actief en van nature nieuwsgierig en leergierig. De ontwikkeling komt tot zijn recht in wisselwerking met de omgeving, maar het kind levert daar zelf een grote bijdrage aan. Het kind heeft een spontane belangstelling en wordt uit zichzelf gemotiveerd om zich te ontwikkelen. Deze ontwikkeling verloopt in een aantal fasen waarbinnen individuele verschillen zijn waar te nemen. Er is sprake van gevoelige perioden op het moment dat er belangstelling is voor een bepaalde activiteit waardoor een bepaalde functie intensief wordt geoefend. “Help mij het zelf te doen” is een zin die vaak terugkomt in de Montessori werkwijze. Ik stimuleer de persoonlijke en sociale competenties en vaardigheden van de kinderen. Zo kunnen de kinderen zelf hun speelmaterialen pakken en opruimen. De kinderen spelen in vrijheid in gebondenheid. Dit betekent dat ze binnen bepaalde kaders zoveel mogelijk hun eigen gang mogen gaan, om zich op deze manier zo goed mogelijk te ontwikkelen.

Twee uitspraken van Emmi Pikler die mij erg aanspreken zijn:

“Wanneer we de mogelijkheden van het kind en zijn zelfstandige activiteit vertrouwen en hem voor zijn eigen leerontwikkeling een ondersteunende omgeving bieden, is het tot veel meer in staat dan over het algemeen aangenomen wordt.”

“Een kind dat iets bereikt door zelfstandig te experimenteren verwerft een heel andere kennis, dan een kind dat een kant en klare oplossing krijgt aangeboden.”

Daarbij zegt zij over de begeleiding van de verzorger:

“De volwassene is op de achtergrond aanwezig, zichtbaar (of hoorbaar) voor het kind. Wanneer de volwassene het kind namelijk voortdurend bezighoudt, amuseert, helpt, stimuleert of prijst, dan krijgt hij niet de mogelijkheid om uit zichzelf te bewegen en te spelen”.

Een voorbeeld waarin de visies en werkwijzen van zowel Maria Montessori als Emmi Pikler goed samenkomen zijn de gevoelige periodes die Maria Montessori beschrijft, het vertrouwen in de natuurlijke drang van een kind om zichzelf te ontwikkelen en ze daar zelfstandig mee te laten experimenteren. Het proces zelf is heel belangrijk in het ontwikkelen van diverse vaardigheden. Als kinderen plezier hebben in het proces zelf, zullen ze dat graag doen en ontwikkelen ze zich daardoor vanzelf. Het kind leert daarbij zijn/haar voldoening en plezier uit de oefening zelf te halen en is niet afhankelijk van hulp en aanmoediging van de verzorger.

Ik stimuleer de kinderen graag om zelf oplossingen te verzinnen voor problemen die ze zelf ervaren tijdens een activiteit. Vaak komen kinderen (zelfstandig of na stimuleren om er zelf over na te denken) met oplossingen die een variatie aan hun spel toevoegen waar een kind veel meer van leert en daarmee zichzelf ontwikkelt.

Als de kinderen spelen, ben ik op de achtergrond aanwezig. Ik begeleid de kinderen waar dat nodig is, maar laat ze zoveel mogelijk zelf ontdekken en ontwikkelen. Ik zorg voor de uitdagende omgeving. De kinderen spelen samen als zij dat willen, maar mogen natuurlijk ook alleen spelen als ze daar behoefte aan hebben. De eetmomenten zitten we samen aan tafel (of samen buiten). Ook knutselen, lezen en zingen we samen. Ook spelen we samen buiten. Als we gespeeld hebben, ruimen we ook samen op. Een opgeruimde speelplek is ieders verantwoordelijkheid.

In ons huis is een fijne ruimte om te spelen in de huiskamer en keuken. Er is veel speelgoed, zoals veel open ended speelgoed, houten speelgoed, boeken, knutselmaterialen, spelletjes, constructiematerialen, een keukentje. Er is weinig speelgoed met batterijen, maar veel speelgoed waar de kinderen door worden uitgedaagd. Natuurlijk wordt er ook lekker buiten gespeeld. In de geheel afgesloten achtertuin kan er fijn gespeeld worden. Er is een klimtoestel met glijbaan, een modderkeuken en een speelhuisje. Kinderen die nog niet (zo ver) kunnen lopen, mogen als we erop uit gaan in de kinderwagen, de kiddybus of uiteraard mee in de bakfiets.

Open end play en natuurlijke materialen

Ik hecht veel waarde aan open ended play. Zeker voor jonge kinderen biedt deze vorm van spelen veel voordelen. Kinderen willen ontdekken en uittesten hoe iets werkt. Door ze zelf te laten experimenteren komen ze tot mooie oplossingen en ideeën, wat uiteraard heel goed is voor hun ontwikkeling. Denk hierbij niet alleen aan bouwen, maar bijvoorbeeld ook aan uittesten welke kleuren mooi bij elkaar passen en in welke vorm. Of zelfs aan heel andere zaken zoals in rollenspellen: hoe ga je om met bepaalde zaken en hoe reageert de ander? Door in de huid van de ander te kruipen leren ze met gevoel naar een ander te kijken. Wij hebben veel speelgoed waarbij een kind heerlijk zelf zijn eigen spel kan bedenken. Bouwen, zonder vast te zitten aan vaste bouwtekeningen, of spelen zonder speelgoed wat al uit zichzelf piept en rijdt: bij open ended play kan een kind volop zijn eigen fantasie gebruiken. Dit vind ik heel erg belangrijk. 

We hebben hier vooral speelgoed gemaakt van natuurlijke materialen.

Stimuleren van creativiteit en motorische vaardigheden

Bij De Kruukeltjes moedigen we buiten spelen aan, omdat we geloven dat dit de creativiteit en motorische vaardigheden van kinderen stimuleert. Onze kinderen hebben de ruimte om te rennen, te klimmen en te ontdekken in de natuur, waardoor ze een gezonde en actieve levensstijl ontwikkelen. 

Er is aandacht voor ontwikkeling op verschillende gebieden. Denk hierbij aan lichamelijke ontwikkeling (grove en fijne motoriek en zintuigelijke ontwikkeling). Activiteiten zijn uiteraard kind/situatie- afhankelijk, maar gedacht kan worden aan bijvoorbeeld fietsen op de loopfiets, knippen en plakken of spelen met zand en andere sensomotorische materialen, zoals rijst, scheerschuim, speelzand, klei ed.

Ontwikkeling van identiteit en zelfredzaamheid: De beroemde uitspraak van Maria Montessori past hier goed bij: Help mij het zelf te doen. Ik probeer zoveel mogelijk het speelgoed en de materialen aan te passen aan de behoeften en interesses op dat moment. Zo maken ook dagelijkse materialen deel uit van het speelgoed, omdat jonge kinderen graag imiteren wat ze zien bij volwassenen. Daarnaast mogen kinderen als zij die behoefte hebben mij steeds helpen met de dagelijkse dingen in een huishouden, zoals bijvoorbeeld de tafel dekken. Ik ga er vanuit dat kinderen zich optimaal kunnen ontwikkelen als er een goede uitdagende voorbereide omgeving voor ze is en ik zal daar dus ook steeds zoveel mogelijk voor zorgen door te observeren wat er nodig is.

Cognitieve ontwikkeling en taalontwikkeling: Kinderen ontdekken de wereld om zich heen spelenderwijs. Eerst alleen van concrete materialen en door doen. Later gaat taal steeds meer een rol spelen. Dit uit zich bijvoorbeeld in liedjes zingen, boekjes lezen, taalspelletjes doen.

Creatieve ontwikkeling: In hun spel ontwikkelen kinderen mogelijkheden om vorm te geven aan hun wereld en om zich uit te drukken. Hierbij kun je denken aan knutselen, maar ook bijvoorbeeld rollenspellen waarbij verkleed wordt.

Sociaal- emotionele ontwikkeling: Kinderen ontwikkelen zich door met andere mensen om te gaan. Dat kunnen zowel kinderen als volwassenen zijn. Ze leren sociale structuren te doorzien en leren op wat voor manieren je kunt communiceren. Door voor te leven help ik ze hierbij.

Voeding

We gebruiken zoveel mogelijk onbewerkte voeding. De kinderen krijgen hier (als ze daar aan toe zijn) groente, fruit, brood en tussendoortjes. Dit wordt door mij verzorgd. Wij hebben altijd bruin of volkoren brood. Het broodbeleg kan bestaan uit vleeswaren, fruitbeleg, appelstroop, pindakaas etc. Als tussendoorjes bied ik soepstengels en maiswafels aan. We gebruiken zo min mogelijk suiker. Dus ook de tussendoortjes zijn zoveel mogelijk suikervrij. We eten ook wel andere dingen, zoals af en toe pannenkoeken als lunch of we bakken zelf een pizza. De kinderen drinken, naast de melkvoedingen, water of thee. Met verjaardagen wordt er natuurlijk getrakteerd. Het liefst gezond. De kinderen kiezen in principe zelf wat ze eten (uit een bepaald aantal dingen die ik aanbied) en ik stimuleer ze dat op te eten. Ik zal echter een kind nooit dwingen, omdat ik denk dat eten geen beloning of straf moet zijn, maar iets wat er gewoon bij hoort.

Neem contact met ons op voor meer informatie!